با توجه به افزايش سرانه مصرف گوشت مرغ طي دو - سه سال اخير در كشورمان و همچنين قرار گرفتن در آستانه ماه رمضان و آغاز ذخيره‌سازي مردم، لازم است مصرف‌كنندگان به مشخصات سلامت و بهداشتي گوشت مرغ گرم كه به عنوان تازه عرضه مي‌شود، توجه داشته باشند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، براساس اعلام دفتر بهداشت و مبارزه با بيماري‌هاي طيور سازمان دامپزشكي كشور گوشت مرغ سالم، تازه و بهداشتي بايد فاقد هرگونه خون مردگي روي پوست و ظاهر اسكلت آن باشد؛ اگرچه وجود خون‌مردگي دليل مشكل در لاشه نيست اما گاهي اوقات بر اثر ضربه در هنگام كشتار خون‌مردگي روي پوست و گوشت مرغ ايجاد مي‌شود كه اين مرغ استعداد بيشتري براي عفونت‌زايي دارد.
گوشت مرغ تازه بايد رنگ صورتي مطلوب و روشني داشته باشد.
پوست مرغ تازه نبايد چروكيده باشد و بايد پوست، روي اسكلت و بدن مرغ كاملا نشسته باشد؛ چروكيدگي پوست مرغ بدين معناست كه اين گوشت تازه نبوده و چند روز پيش كشتار شده و براي زمان عرضه در آب قرار گرفته كه در اين صورت اگر مرغ را در سبد بگذاريم آب پس از كشتار از آن جدا مي‌شود.
بايد بين اسكلت و عضلات مرغ تناسب معقولي وجود داشته باشد؛ مثلا جناق سينه‌اي كه به صورت تيغ و تيزي بيرون آمده و با چشم قابل رويت است، قطعا اين مرغ دچار مشكل و بيماري در زمان كشتار بوده است.
بايستي مرغ عرضه شده در بازار، از سر مفصل زانو پاهايش جدا شده باشد چراكه سالانه نزديك به يك ميليارد قطعه مرغ كشتار مي‌شود كه اگر فقط يك گرم از پاي هر مرغ در مفاصل زانو در لاشه مانده باشد در مجموع حدود هزار تن گوشت مرغ به قيمت سه ميليارد تومان مي‌شود كه به ضرر مصرف‌كنندگان است و هم اكنون هم در اكثر كشتارگاه‌ها اين موضوع رعايت نمي‌شود.
همچنين داخل شكم و سينه مرغ عرضه شده در بازار بايد فاقد اندام دروني و روده باشد و در كشتارگاه بايد احشام شكمي آن تخليه شده و در مسير ضايعات قرار گرفته باشد؛ نه به عنوان گوشت مرغ به مردم عرضه شود.
گوشت مرغ تازه بايد خشك بوده و هيچ گونه آبي از آن ريزش نكند؛ در غير اين صورت بدين معناست كه مرغ پس از فرآوري - براي افزايش وزن كه برخي مغازه‌ها انجام مي‌دهند- در آب قرار گرفته و آب به خود جذب كرده است لذا ميزان آبي كه پس از دو - سه ساعت از مرغ خارج مي‌شود، پس از كشتار جذب شده و بهداشتي نيست.
اصولا در همه كشورهاي جهان مرغ زنده را در دوره پرورشي 36 تا 40 روز نگهداري و در وزن بين هزار و 800 كيلوگرم تا دو كيلوگرم كشتار مي‌كنند چراكه در اين دوره زماني خوراك مصرف شده براي مرغ متعادل بوده و مرغ عضلاني توليد مي‌شود اما اگر مرغ در دوره پرورشي بيشتر نگهداري شود باعث افزايش چربي در زير پوست حيوان و محوطه شكمي آن مي‌شود كه در حين پاك كردن از بين مي‌رود و به ضرر مصرف‌كنندگان است.
از سوي ديگر هر چه وزن مرغ بيشتر باشد چربي زيرپوست آن بيشتر است كه ترجيحا چربي مرغ نبايد مصرف شود چرا كه معمولا برخي مواد از جمله هرمون‌ها و برخي مواد نامناسب براي بدن انسان‌ها در چربي محلول مي‌شود كه طبق توصيه پزشكان بايد چربي مرغ از آن جدا شود.
مطلوب‌ترين وزن مرغ - كه البته به راحتي در بازار كشور ما يافت نمي‌شود - يك كيلو و 400 تا يك كيلو و 600 گرم براي مصرف‌كنندگان است؛ با توجه به اينكه به دليل دور ريز زياد كشتارگاه‌ها تمايل به كشتار مرغ ريز ندارند و از طرف ديگر مصرف‌كنندگان مرغ درشت را بر حسب عادت مي‌پسندند، مرغ درشت به بازار عرضه مي‌شود كه چربي آن بيشتر مي‌شود و كيفيت طعم آن افت مي‌كند.
لذا اگر مردم خواهان مرغ ريز باشند كشتارگاه‌ها و پرورش‌دهندگان نيز ناگزير به عرضه مرغ ريز در بازار كه سالم‌تر و خوش طعم‌تر است، مي‌شوند.