یکی از راهکارهای تأمین امنیت غذایی در کشور، استفاده از کشاورزی فراسرزمینی است که بخش دامپروری هم می‌تواند از این ظرفیت بهره‌برداری کند
مسئول سابق کشاورزی فراسرزمینی وزارت جهاد کشاورزی گفت: با برآوردهای صورت گرفته و امکاناتی که در کشورهای هدف برای سرمایه‌گذاری در تولید گوشت
وجود دارد، می‌توان تا ۶۰ درصد گوشت وارداتی کشور را از طریق کشاورزی فراسرزمینی تأمین کرد.
مجید رزم‌آذر با اشاره به اینکه سود و منافع تولید در بیرون از مرزها در نهایت نصیب تولیدکنندگان ایرانی می‌شود، افزود: هزینه‌های تولید گوشت در کشورهایی مانند روسیه، اوکراین و یا بلاروس، حدود ۶۰ درصد از هزینه تولید در داخل ایران کمتر است. ضمن اینکه توانایی صدور خدمات فنی مهندسی و تکنولوژی ماشین‌آلات به همراه کار دامداری در خارج از کشور، وجود خواهد داشت.
وی عنوان کرد: علاوه بر آن، اکنون دانش‌آموختگان بسیاری در ایران وجود دارند که در عرصه دامپروری بسیار توانمند هستند، اما به دلیل فراهم نبودن شرایط و امکانات شغلی برای آنها چنین پتانسیلی از دست می‌رود. این در حالی است که می‌شود با به کارگیری این افراد در دامداری‌های احداث شده توسط سرمایه‌گذاران ایرانی در خارج از کشور، حداقل برای نیمی از آنها اشتغال ایجاد کرد.
به گفته این کارشناس، یکی از امتیازاتی که برای تولید گوشت در کشورهای هدف وجود دارد، نزدیکی محل تولید علوفه و دامداری است. این در حالی است که در ایران، بیشتر دامداری‌های صنعتی، در اطراف شهرهای بزرگی مانند تهران احداث شده و علوفه مورد نظر باید بعد از طی مسافت‌های طولانی و کرایه مضاعف، به داخل دامداری حمل شود. به عنوان مثال، ذرتی که از شهرستان‌های مختلف به دامدار تهرانی می‌رسد، ۲۰۰ دلار در هر تن قیمت دارد، اما دامدار اوکراینی همین محصول را با حداکثر ۱۰۰ دلار به ازای هر تن مصرف می‌کند. حال جالب اینجاست که در منطقه‌ای مانند دشت مغان که سالانه بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار تن علوفه به سراسر کشور ارسال می‌کند، دامداری صنعتی احداث نشده است.
رزم‌آذر معتقد است: برای افزایش یک کیلوگرم وزن زنده دام، حدود هشت کیلوگرم علوفه نیاز است. وزن این دام بعد از کشتار نصف شده و به همین دلیل، برای تولید یک کیلوگرم گوشت، ۱۶ کیلوگرم علوفه مصرف می‌شود. بنابراین دامداری که در اطراف شهری مانند تهران فعالیت می‌کند، مجبور است به همان مقدار قیمت علوفه، هزینه کرایه حمل بار را بپردازد. دان و جوجه ایران به نقل از ایانا؛ این موضوع روی قیمت تمام شده اثر منفی داشته و قدرت رقابت را از دامدار ایرانی می‌گیرد. در صورتی که کشوری مانند برزیل، گوشت خود را با هزینه حمل ۱,۳ دلار در هر کیلوگرم به ایران می‌فرستد، اما هزینه حمل برای تولید یک کیلوگرم گوشت در داخل کشور، حدود سه دلار است. شکی نیست که با این وضعیت، فرصت عرضه محصولات پروتئینی ایران در خارج از کشور از بین می‌رود. همین مسائل برای دیگر اقلام خوراکی دام، صدق می‌کند. در حالی که به عنوان مثال، کامیون ۱۶ تنی تنها می‌تواند ۹ تن علوفه بار بزند، اما همین کامیون توانایی حمل ۱۶ تن لاشه را در اختیار دارد. پس منطق حکم می‌کند که به جای حمل علوفه بین استان‌ها لاشه و به عبارتی محصول نهایی جابه‌جا شود.
وی تأکید کرد: البته مکان‌یابی درست برای دامپروری‌های کشور، تنها حدود ۴۰ درصد نیاز وارداتی به گوشت قرمز را تامین می‌کند و مابقی نیاز را همانطور که گفته شد، می‌توان از طریق کشاورزی فراسرزمینی حل کرد.
رزم‌آذر در پایان با بیان اینکه کشورهای آسیای میانه، روسیه، بلاروس و اوکراین آماده سرمایه‌گذاری برای علاقه‌مندان هستند، گفت: علاوه بر تامین نیاز داخلی محصولاتی مانند گوشت، امکان صادرات مواد پروتئینی از کشور هدف به کشورهای دیگر دنیا وجود دارد. به عنوان مثال، ایران می‌تواند از بازار روسیه که سالانه ۴۰ میلیارد دلار برای واردات محصولات کشاورزی هزینه می‌کند، سهمی حداقل ۱۰ درصدی و به عبارتی چهار میلیارد دلاری در صادرات محصولات مختلف، مانند گوشت، سبزیجات، میوه‌جات و غیره داشته باشد. این نیاز به برنامه‌ریزی منسجم دارد که باید در قالب کشاورزی فراسرزمینی شکل بگیرد.