طی یک سال اخیر که به ادعای مسئولین به خودکفایی محصول استراتژیک گندم در کشور دست یافته‌ایم
البته دسترسی به گندم خارجی برای آردسازان کشورمان ممنوع بوده، با کش‌مکش‌هایی درباره کیفیت گندم‌های داخلی
در این صنعت روبه‌رو بوده‌ایم و عمدتاً بحث اصلی محافل گندم، آرد و نان در این مدت اخیر، حول محور پایین بودن کیفیت گندم‌های داخلی بوده است
و شواهد، چنین نشان می‌دهد که این خودکفایی بیشتر از جنبه کمی بوده و هنوز تا رسیدن به خودکفایی کیفی راه بسیار داریم. اما سؤال اصلی اینجاست که بالأخره باید واردات گندم خارجی داشته باشیم یا خیر؟
چند فرضیه در خصوص این مسأله مطرح است؛
نخست اینکه دولت در حال حاضر گندم داخلی را آن هم با افت بالا و خاک فراوان، به نرخ 1300 تومان خریداری می‌کند، این در حالی است که نرخ جهانی گندم بین 780 تا 820 تومان است پس با این حساب اگر دولت واردات گندم خارجی را آزاد کند برایش به‌صرفه‌تر از خرید میلیاردی گندم بی‌کیفیت داخلی خواهد بود که البته با اینکه میلیاردها تومان بودجه صرف این بخش می‌کند، عملاً گندم باکیفیت تحویل نمی‌گیرد.
فرضیه دوم این است که خرید گندم از کشاورزان داخلی، سیاستی حمایتی از سوی دولت است. درواقع این اقدام دولت ضمن حمایت از بخش کشاورزی به نفع تولید ملی است اما مسأله اصلی این است که این روش حمایتی دولت، اقدامی اشتباه بوده و حتی می‌تواند منجر به نزول صنعت کشاورزی درکشور شود. به عبارتی دیگر حمایت غلط دولت از کشاورز می‌تواند منجر به روند نزولی کیفیت گندم و به تبع آن، آرد و نان در کشورمان شود. در نهایت، دود خرید کورکورانه گندم به صرف حمایت از کشاورز به چشم دولت و صنعت گندم، آرد و نان خواهد رفت. گویا هنوز وقت آن نرسیده که متولیان گندم کشور به فکر اصلاح کیفیت گندم در کشور بیفتند.
مسأله‌ای که در چند وقت اخیر با آن مواجه بودیم و ناشی از ضعیف بودن گندم داخلی و ممنوعیت واردات گندم خارجی است، بی‌کیفیتی آرد و به تبع آن نان در بسیاری از نقاط کشور است که چالش اصلی این صنعت بوده و هست.
اما آنچه که مطرح می‌شود، این است که اصلاح وضعیت کیفی گندم در کشور، پروسه‌ای زمان‌بر خواهد بود بنابراین در شرایط فعلی تنها راه منطقی برای جبران کمبود کیفیت در کشورمان، واردات موقتی گندم خارجی تا زمانی است که خودمان در تولید داخل به کیفیت استاندارد دست یابیم و دیگر نیازی به سایر کشورها نداشته باشیم.
فرضیه سوم این است که در حال حاضر سه استان فارس، خوزستان و گلستان در کشور جزو مناطق گندم‌خیز به لحاظ کیفی هستند. باتوجه به اینکه واردات گندم خارجی به کشورمان آزاد نیست، استان‌هایی که گندم مرغوب و کیفی ندارند و یا استان‌هایی که اصلا گندم‌خیز نیستند، برای حفظ کیفیت باید گندم این مناطق در اختیارشان قرار گیرد اما طبیعتاً با کمی فکر کردن به این مسأله به این نتیجه خواهیم رسید که حجم گندم این سه استان جوابگوی کل کشور نخواهد بود؛ بنابراین با این فرضیه هم ورود گندم خارجی با سطح گلوتن بالا به کشور الزامی خواهد بود.
به گزارش دان و جوجه ایران از غلات نیوز؛ با آغاز فصل خرید 96، این مسأله با جدیت تمام از سوی شرکت بازرگانی دولتی مطرح شد که امسال اختلاط گندم در کشور به صورت استاندارد انجام می‌شود اما در این مدتی که از فصل خرید 96 می‌گذرد، چالش‌هایی از بابت کیفیت گندم در اغلب نقاط کشور مطرح بود.
اما به دنبال آنچه گفته شد می‌توان نتیجه گرفت که با توجه به پایین بودن سطح گلوتن گندم‌های داخلی، واردات گندم خارجی امری ضروری است. ما نیاز به گندم کیفی داریم تا به آردی معقول و کیفی در کشور دست یابیم که این امر با انجام عملیات صحیح اختلاط محقق خواهد شد. سطح گلوتن گندم‌های داخلی پایین بوده و عمده کارخانه‌های کشور با چالش نبود گندم کیفی مواجه هستند و حجم گندم کیفی کشور هم جوابگوی نیاز کل کشور نخواهد بود بنابراین واردات گندم خارجی با سطح گلوتن بالا و اختلاط با گندم‌های داخلی، الزامی است.