پرورش ذرت های پربازده توانایی آن ها را برای سازگاری با محیط کاهش می دهد

چاپ

altگیاهان نمی توانند از جای خود تکان بخورند بنابر این باید خود را در واکنش به فشارهایی چون خشکسالی یا آفات با تغییر نحوه رشد خود در محیط زیستشان سازگار کنند
به نقل از سایت "یورواکلرت"، در مقیاس وسیعتر، پرورش دهندگان محصولات، باید بتوانند گونه های جدیدی را که با مکان جدید

سازگار هستند توسعه دهند یا شرایط رشد را در مناطق مشابه تغییر دهند.
هر دو نوع انطباق، به مجموعه ای از امکانات، ترکیباتی که می تواند انتخاب شود، متکی است. برای گیاهان مفرد، این امکانات به ژنومی که با آن متولد شده اند بستگی دارد. برای پرورش دهندگان، این مجموعه امکانات کل ژنوم محصولات کشت شده است که می توانند با یکدیگر ترکیب شوند تا گونه های جدیدی بسازند.
به گزارش دان و جوجه ایران از ایانا؛ پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین مدیسون می خواستند بدانند که آیا ۱۰۰ سال گزینش ذرتی که خود را با آب و هوای مناطقی خاص وفق می دهد، توانایی آن را برای سازگاری با محیط های پر تنش تغییر داده است یا خیر. با اندازه گیری جمعیت گیاهان ذرت که در سراسر شمال آمریکا کاشته شده اند، آنها توانستند آزمایش کنند که ژنوم های ذرت چگونه به شرایط رشد متفاوت پاسخ می دهند. این مقاله که در شماره اخیر مجله ارتباطات طبیعت منتشر شده و توسط ناتالیا دو لئون، استاد کشت شناسی در ویسکانسین مدیسون و دانشجوی او جو گیگ و همکارانش در چندین موسسه نوشته شده می گوید که انتخاب مصنوعی توسط پرورش دهندگان سبب محدود شدن مجموعه امکانات برای گونه های ذرت در آمریکای شمالی شده است.
آن ها نتیجه گرفتند که گونه های ذرت موجود قوی و استوار هستند، اما انعطاف پذیری کمتری در پاسخ به فشارهای مختلف دارند. همزمان، این جمعیت ذرت ها ممکن است توانایی کمتری در کمک به برنامه های پرورش دهندگانی که به دنبال ایجاد گونه های جدید سازگار با محیط های جدید هستند داشته باشند.
دو لئون، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: "در طول صد سال، مردم قطعا کشاورزان بهتری شده اند». «آنچه ما می خواستیم در این مطالعه انجام دهیم این بود که بفهمیم که آیا با انجام این کار ما همچنین با تغییر ژنوتیپ ها توانایی آن ها را برای واکنش به محیط زیست محدود می کنیم یا خیر".
او می گوید با دستکاری علمی برای بازده بالا، این گیاهان ممکن است انعطاف پذیری خود را در واکنش به محیط هایی که از شرایط رشدی ویسکانسین بسیار متفاوت هستند از دست بدهند. برای آزمایش این نظر، دو لئون و همکارانش در ۱۲ دانشگاه کشاورزی در آمریکا و کانادا یک آزمایش بزرگ میدانی را با بیش از ۸۵۰ گونه منحصر به فرد ذرت در ۲۱ مکان در سراسر آمریکای شمالی تعبیه کردند. بیش از ۱۲۰۰ قطعه زمین وجود داشت که پژوهشگران در آنجا صفاتی چون بازده و ارتفاع و در عین حال شرایط آب و هوایی را اندازه گیری کردند.
این آزمایش وسیع تنها به دلیل همکاری ای که دو لئون، پروفسور شان کاپلر استاد کشت شناسی دانشگاه ویسکانسین مدیسون و سایرین آن را سرپرستی کردند و آن را ژنوم های کشاورزی نامیدند امکانپذیر شد. این پروژه که در سراسر ۲۰ ایالت و کانادا گسترش یافت، طیف دقیقی از شرایط را در زمین های مختلف فراهم کرد.
دو لئون و همکارانش دریافتند که مناطقی از ژنوم ذرت که دستخوش تغییر زیاد شده است- برای مثال، منطقه ژنی ای که با بازده بالا در یک مکان خاص مرتبط است- بیشتر با کاهش گنجایش ذرت برای واکنش به محیط های متفاوت مرتبط است تا مناطق ژنومی که به طور مستقیم دستکاری نشده اند. نتیجه این است که گونه های جدید ذرت در محیط هایی که رشد می کنند بسیار پربازده هستند، اما به هنگام تغییر در محیط، مدیریت کردن آنها سخت تر است.
دو لئون می گوید: "به نظر می آید که داده ها به این نظر اشاره دارند که با انتخاب ژنوتیپ هایی که برای بهره وری بیشتر مناسب تر هستند، ما تغییراتی را که می توانند مهم باشند خراب می کنیم زیرا ما در حال حرکت به سمت دنیایی هستیم که شرایط آب و هوایی ممکن است متغیرتر باشد و ممکن است نیاز به جابه جا کردن محصولات به مکان هایی را داشته باشیم که قبلا در آنجا رشد نکرده اند".
او می گوید با این حال این از دست دادن انعطاف پذیری یک بده بستان ملازم برای تولید ذرت های پربازده است.
دو لئون می گوید: "وقتی شما تلاش می کنید محصولات را با محیط های بسیار متفاوت سازگار کنید، در نهایت محصولاتی خواهید داشت که برای هیچ کجا مناسب نیستند". "هزینه حفظ این شکل پذیری به زیان حداکثر بهره وری است".
او می گوید "بنابراین ما باید در بلند مدت به تعادل مناسب برسیم".

 


ترجمه بهاران پدرام